Nie jest łatwo żyć w zimnym klimacie, ale renifery dobrze się do niego przystosowały. W toku procesów ewolucyjnych zwierzę to nauczyło się znosić niskie temperatury, żywić się rzadką roślinnością i skutecznie uciekać przed drapieżnikami. Renifer jest jednym z nielicznych gatunków, które dobrze prosperują w strefie subarktycznej i to dzięki niemu kiedyś rozwój Dalekiej Północy stał się w ogóle możliwy.
Ciekawostki o reniferach
- Po Według naukowców istnienie około 20 różnych ludów zależy obecnie od hodowli reniferów.
- Wyjątkowe kopyta reniferów zmieniają się w zależności od pory roku. Wraz z nadejściem ciepła stają się bardziej miękkie, a zimą miękkie poduszki znikają. Dzięki temu zwierzęta nie ślizgają się po lodzie i skuteczniej kopią śnieg nogami w poszukiwaniu mchu reniferowego.
- Żyją w tundrze i tajdze, a podgatunek tundry jest mniejszy od tajga (ciekawostki o tundrze).
- Dla niektórych rdzennych małych ludów północy udomowione renifery stały się głównym środkiem utrzymania i zajęły ważne miejsce w ich kulturach.
- W Stanach Zjednoczonych renifery nazywane są „karibu”.
- Sierść na ich skórze jest pusta w środku, co czyni je niezwykle skutecznymi w zatrzymywaniu ciepła. Dlatego miejscowi tak bardzo cenią futrzane ubrania wykonane ze skór reniferów.
- Zwierzęta te są doskonałymi pływakami i istnieją potwierdzone dowody na to, jak pływały po rzekach o szerokości 5-7 km, pomimo bardzo niskiego poziomu wody temperatury.
- Większość gatunków jeleni ma poroże tylko na samcach, ale jelenie północne mają również poroże na samicach (ciekawostki o jeleniach).
- Poroże renifera zawiera dużo wapnia i innych przydatnych substancji. Gdy jelenie je upuszczają, są one szybko zjadane przez różne gryzonie.
- Samice reniferów zrzucają poroże znacznie później niż samce. Pozbywają się ich na samym początku zimy.
- Te wdzięczne zwierzęta pokonują codziennie do 25-30 km w poszukiwaniu pożywienia.
- Spośród wszystkich ssaków na Ziemi, renifery jako jedyne potrafią widzieć w spektrum ultrafioletowym.
- Nowonarodzone jelenie potrafią samodzielnie chodzić już godzinę po urodzeniu.
- Mleko renifera jest 5-6 razy tłustsze niż mleko krowie i około 2 razy tłustsze niż mleko łosia.
- W ciepłym sezonie jedzą dużo grzybów, więc miejscowi ich nie zbierają. Jeśli zjedzą wszystkie grzyby, populacja jeleni może się zmniejszyć, co oznacza pewną śmierć dla wielu lokalnych ludów, składających się z myśliwych i rybaków (ciekawostki o grzybach).
- Renifery występują na wysokości do 2 kilometrów nad poziomem morza, choć przeważnie zamieszkują niższe partie.
- Dzięki szorstkiej sierści rosnącej w pobliżu kopyt nie tylko nie wpadają w śnieg , ale też praktycznie nie pozostawiają na nim śladów.
- Mrozoodporność reniferów wynika częściowo z ich grubej warstwy tłuszczu podskórnego.
- Większość gatunków jeleni ma na czubku bezwłosy nos nosy, ale jelenie północne mają całkowicie wełnisty nos, ponieważ często zanurzają pysk w śniegu.
- Ponieważ w zimnych warunkach na północy jest mało pożywienia, żyjące tam jelenie zjadają wszystko, co znajdą – liście, grzyby, jagody, mech i porosty. Czasami mogą nawet jeść małe zwierzęta lub ptasie jaja.
- Dorosły renifer może osiągnąć 2 metry długości i 1,5 metra wysokości, przy masie do 200-210 kg.
- Samce często walczą o samice, ale rzadko umierają. Chociaż poroże odrywa się od siebie z godną pozazdroszczenia regularnością.
- Samica renifera prawie zawsze rodzi tylko jedno młode, choć zdarzały się przypadki, że naraz rodziły się trzy, a nawet cztery.
- Jelenie północne żyją przeciętnie 10-15 lat, ale w niewoli, przy dobrej opiece, czasem dożywają nawet 30.
- Samce i samice z młodymi zwykle tworzą osobne stada. Mieszają się ze sobą dopiero wczesną jesienią, kiedy zbliża się sezon lęgowy.
- Gdy grubość śniegu przekracza 70 cm, renifery zużywają więcej energii na kopanie go niż na zjadanie roślinności znajdującej się pod pokrywą śnieżną.