Deze geweldige zeeeenhoorns, narwallen, zijn echt unieke dieren. Geen enkele andere vorm van leven op aarde is vergelijkbaar met hen, en ze hebben zelf zeer moeilijke omstandigheden gekozen voor hun bestaan. Wetenschappers hebben zich lange tijd het hoofd gebroken over de eigenaardigheden van de evolutie die aanleiding gaven tot deze wezens, en het moet worden opgemerkt dat sommige van deze verhitte debatten tot op de dag van vandaag niet zijn verdwenen.
Weetjes over narwallen
- Hun naam komt uit de IJslandse taal en betekent «dode walvis». Het heeft wortel geschoten vanwege de indrukwekkende grootte van narwallen, gecombineerd met een zeer eigenaardige kleur van de huid (weetjes over walvissen).
- Narwallen behoren tot het geslacht van walvisachtigen, en net als walvissen stammen ze af van terrestrische artiodactyl zoogdieren. Misschien hebben eenhoorns ooit echt op aarde rondgelopen?
- Er zijn slechts twee tanden in de kaak van een narwal, en een van hen, de linker, ontwikkelt zich tot een slagtand. Ongeveer 2 van de 1000 narwallen hebben twee slagtanden – dit gebeurt als beide tanden beginnen te groeien, maar dit gebeurt zeer zelden.
- Ze hebben geen rugvinnen.
- Mannelijke narwallen wegen drie keer zoveel vrouwtjes.
- Het gewicht van een volwassen narwal kan 3 ton bereiken met een lengte tot 4,5 meter. Ooit waren er exemplaren tot 6 meter lang, maar deze soort is de afgelopen eeuwen verpletterd.
- Ongeveer een derde van het totale gewicht van de narwal valt op vet, waarvan de laag 10 centimeter dik wordt. Dit is een essentiële noodzaak, aangezien deze dieren in zeer koud water leven en alleen vet laat ze niet sterven aan onderkoeling.
- De slagtand van de narwal is niet zomaar een bot. Het zit vol met miljoenen zenuwuiteinden.
- Wetenschappers filmden ooit een narwal die zijn slagtand als knuppel gebruikte om zijn prooi te verdoven.
- In gevangenschap verdorren deze dieren snel en sterven ze.
- Narwallen zijn niet aangepast aan het leven in warm water. Ze verlaten de poolwateren alleen in de winter, en meestal niet voor lang. Soms werden ze zelfs voor de kust van Groot-Brittannië gezien (weetjes over Groot-Brittannië).
- Om onder het ijs uit te komen en een frisse neus te halen, breken narwallen het ijs met behulp van slagtanden, en er gewoon met hun rug tegenaan slaan. IJs van minstens 5 centimeter dik is goed in staat om er doorheen te breken.
- Narwallen communiceren met elkaar door middel van een hele reeks geluiden, die waarschijnlijk een duidelijke betekenis hebben. Voor ons lijken ze te piepen, fluiten, klikken en een soort gorgelen.
- In de Middeleeuwen gaven verschillende soorten charlatans narwalhoorns vaak door als eenhoornhoorns (weetjes over de Middeleeuwen).
- De grootste slagtand van de narwal is 3 meter lang, maar weegt slechts ongeveer 10 kg.
- Een boze narwal kan een boot aanvallen en laten zinken. Zijn slagtand is erg sterk en kan een klein vat heel goed beschadigen.
- De gebroken slagtand van deze dieren groeit niet terug.
- Op zoek naar een prooi duiken narwallen tot een diepte van wel een kilometer.
- Ze helpen elkaar de slagtanden schoon te maken van gezwellen door ze te krabben.
- Noordelijke volkeren zoals de Eskimo’s jagen al eeuwen op narwallen. Het gesmolten vet wordt gevuld met lampen en verschillende figuren worden uit de slagtanden gesneden.
- Narwallen leven meer dan 50 jaar in het wild.
- Deze dieren kruipen het liefst in kleine groepjes groepen van 5-10 individuen, maar in tegenstelling tot walvissen en potvissen vormen ze geen grote kuddes.
- IJsberen en orka’s jagen met succes op narwallen (weetjes over orka’s).
- Hoe warmer het water, hoe meer zuurstof ze nodig hebben om te ademen, zodat ze in de zomer vaker naar boven komen om adem te halen dan in de winter.
- Polaire haaien jagen vaak op jonge narwallen. Volwassenen zijn te taai voor hen.
- Men geloofde ooit dat een stuk narwalhoorn van kleur zou veranderen als het in een glas vergiftigde drank zou worden gegooid.